EPDM is niet langdurig bestand tegen chloorhoudend zwemwater omwille van de aanwezigheid van chlooramines.
Zwarte vlokken of zwarte partikels verschijnen na verloop van tijd in het zwembadwater.

Bestendigheid van rubbers ten opzichte van chlooramines.
Ontstaan van chlooramines
Chloormoleculen gaan verbindingen aan met ammoniak en stikstofverbindingen. Ammoniak en stikstofverbindingen komen in het zwembadwater onder de vorm van zweet, speeksel, urine, huidschilfers, haar, regenwater, gazon (bevat stikstof,ammoniak en nitraten),……

Onderzoek van het AWWARF (Amerikaans Water Works Association Foundation)
Zeven fundamentele elastomeer formuleringen bestudeerd (= rubbers)
– natuurlijk rubber
– SBR (styreen-butadieen rubber)
– neopreen
– EPDM (ethyleen propyleen dieen monomeer)
– Nitrilrubber
– Siliconenrubber
– Fluor koolstof rubber

De waargenomen aantasting van rubber blootgesteld aan chlooramines bestond uit:
– kraken
– ernstige zwelling
– snel verlies van elasticiteit
– verlies van treksterkte

Dit resulteert in een aanzienlijke aantasting van de fysieke eigenschappen waarvoor rubbers ontworpen zijn.
De studie toonde ook aan dat de aantasting sterk toenam bij hogere temperatuur.
Enkel Siliconenrubber en Fluorkoolstof rubber ondervonden geen aantasting in een chlooramine omgeving.

Bronvermelding:

• Performance of Elastomeric Components in contact with Potable Water – AwwaRF: 2007
• Effect of Chlorine vs. Chloramine Treatment Techniques on Materials Degradation in Reclamation Infrastructure.
  US Departement of the Interior – September 2013